ก็ตามด้านล่างนี้ ให้ดูภาพถ่ายที่ดิบและน่าหลงใหลอย่างต่อเนื่องของแฟรงก์แมรี่ แอ๊บบอต ผู้ซึ่งภาพวาดนามธรรมดูล่อตาล่อใจและเต็มไปด้วยสีสันและเนื้อสัมผัสในทันที เสียชีวิตเมื่ออายุ 98 ปีเมื่อวันที่ 23 สิงหาคม หอศิลป์แมคคอร์มิกในชิคาโกซึ่งเป็นตัวแทนของศิลปินกล่าวว่าสาเหตุของการเสียชีวิตคือภาวะหัวใจล้มเหลวหลังจากการเจ็บป่วยช่วงสั้นๆผลงานในช่วงแรกๆ ของศิลปินนำเสนอภาพนามธรรมที่สดใส
ในขณะที่ผลงานชิ้นล่าสุดของเธอมักสื่อถึงดอกไม้นานาพันธุ์
พวกมันเปลี่ยนไปเมื่อคุณวาดภาพ” เธอเคยพูดถึงภาพวาดของเธอในภายหลัง “พวกมันมีชีวิตและพวกมันสั่นสะเทือน”เช่นเดียวกับผู้หญิงหลายคนที่ทำงานในโหมดแอ็บสแตร็กชั่นนิสม์ซึ่งเป็นที่นิยมในนิวยอร์กในช่วงทศวรรษที่ 1940 และ 50 งานของเธออ่อนระทวยโดยไม่ได้รับรู้ประวัติศาสตร์ศิลปะจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ เมื่อเธอเป็นหนึ่งในจิตรกรหลายสิบคนที่รวมอยู่ในนิทรรศการ “Women of Abstract การ
แสดงออก” การแสดงการเดินทางจัดขึ้นโดยพิพิธภัณฑ์ศิลปะ
เดนเวอร์ (DAM) และหยุดที่พิพิธภัณฑ์เหรียญกษาปณ์ในนอร์ทแคโรไลนาและพิพิธภัณฑ์ศิลปะปาล์มสปริงส์ในแคลิฟอร์เนีย ผลงานของสตรีรุ่นราวคราวเดียวกันที่เป็นที่รู้จักมากกว่าของ Abbott ได้แก่ Helen Frankenthaler, Elaine de Kooning, Lee Krasner และ Joan Mitchell รวมอยู่ในงานนำเสนอนั้นด้วยในการให้สัมภาษณ์โดย DAM สำหรับนิทรรศการนั้น เฮเลน แฮร์ริสัน ผู้อำนวยการ ในอีสต์แฮมพ์
ตัน นิวยอร์ก ตั้งข้อสังเกตว่าผู้หญิงในยุคเดียวกับศิลปินแนวแอ็บ
สแตร็คชั่นนิสต์กำลังจัดแสดงผลงานในแกลเลอรี ขายพวกเขาและพวกเขาถูกเขียนถึง “มันไม่เหมือนกับว่างานของพวกเขาไม่ได้ถูกเห็น” แฮร์ริสันกล่าว “มันไม่ได้จริงจังเท่ากับผู้ชาย แต่นั่นเป็นส่วนหนึ่งของการกีดกันทางเพศในโลกศิลปะที่พวกเขาต้องยอมรับ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่จริงจังกับตัวเอง”แม้ว่าภาพวาดของเธอจะไม่ได้ปรากฏในงาน Ninth Street Show ในปี 1951 ในนิวยอร์ก แต่
Abbott ก็ปรากฏตัวในหนังสือเล่มล่าสุดของ ซึ่งเน้นไปที่ชีวิตและอาชีพ
ของสตรีผู้บุกเบิกห้าคนที่ทำงานด้านการวาดภาพนามธรรมใน ศตวรรษที่ 20. Abbott อ้างถึงในหนังสือว่าเธอ “เกลียด” Jackson Pollock เธอกล่าวเสริมว่า “วิธีหาเพื่อนของเขาคือการทำให้คุณล้มและขึ้นไปอยู่บนตัวคุณ”Mary Abbott เกิดที่นิวยอร์กในปี 1921 ครอบครัวของเธอสืบเชื้อสายมาจากประธานาธิบดี John Adams เธอทำงานร่วมกับศิลปิน George Grosz ในฐานะนักเรียนที่ Art Students League of
เช่นเดียวกับ และ David Hare ที่โรงเรียนทดลอง
เดียวกันของเธอ คุณสมบัติที่เป็นทางการของสิ่งที่เป็นนามธรรมเป็นกุญแจสำคัญที่ทำให้แอ็บบอตกลายเป็นศิลปิน สิ่งที่เป็นนามธรรม “แค่ตีฉัน” เธอกล่าวในการสัมภาษณ์กับพิพิธภัณฑ์ศิลปะเดนเวอร์ในปี 2559 “การพยายามทำสิ่งต่างๆ แทน มันไม่ได้ผลสำหรับฉัน [ด้วยนามธรรม] ฉันสามารถพูดในวิธีที่ต่างออกไปได้” ในปี 1943 แม้ว่าทั้งคู่จะแยกทางกันในปี 1946 หลังจากนั้นไม่นาน เธอแต่งงานใหม่กับ Tom
พื้นที่ของทะเลแคริบเบียน ตั้งแต่เฮติไปจนถึงหมู่เกาะเวอร์จิน
สังเกตว่าเกรซ ฮาร์ติแกนเพื่อนศิลปินได้จ่ายเงินให้แอ๊บบอตมาเยี่ยมที่หมู่เกาะเวอร์จิน)ตั้งแต่ช่วงปลายทศวรรษที่ 40 แอ๊บบอตเริ่มทำงานในวงการศิลปะอย่างจริงจัง ตลอดช่วงทศวรรษ 1950 เธอแสดงในนิทรรศการที่บริษัทต่างๆ ในนิวยอร์ก เช่นศาสตราจารย์รับเชิญที่มหาวิทยาลัยมินนิโซตาในมินนิอาโปลิส ซึ่งเธอใช้เวลาเกือบทศวรรษ เธออาศัยอยู่ในเซาแธมป์ตันในช่วงปีสุดท้ายเช่นเดียวกับคนรุ่นราวคราว
